Soru: Vaizler, (“Okulumu bitirince veya emekli olunca namaza başlarım” demek yanlıştır. Emekli olacağın garanti değildir. Genç yaşta ölen çoktur. Hem yaşlanınca ibadet etmek zorlaşır) diyorlar. Peki, bir kimsenin, emekli olması garanti olsa, yaşlanınca da dinçliğini muhafaza etse, o kimsenin, namaz kılmayı emekli oluncaya kadar geciktirmesi caiz mi olur?

CEVAP

Böyle konuşanları biz de çok işitiyoruz. Emekli olmak garanti olsa da, namazı kazaya bırakmanın haram olduğunu düşünmeden, böyle yanlış konuşuyorlar. Namaz kılmak, haccetmek gibi, ömürde bir kere yapılan bir şey değil ki, tehir [erteleme] imkânı olsun. Her gün beş vakit namaz kılmak gerekir. (Namazı daha sonra kılarsın) demek, (Bir ay, bir yıl yemek yeme, daha sonra yemediklerini yersin) demekten daha yanlış bir şeydir. Çünkü bir hadis-i şerifte, (Accilû bis-salâti kablel fevt ve accilû bit-tevbeti kablel mevt) buyuruluyor. (Namazı vaktinde kılmak için acele edin, namazı fevt edebilir, yani kaçırabilirsiniz. Ölüm gelmeden önce tevbe etmekte acele edin, tevbeye fırsat bulamayabilirsiniz) deniyor. Vakti çıktıktan sonra kılınca, yani kaza edince, hem kazaya bırakma günahını yükleniyoruz, hem de vaktinde kılma sevabından mahrum kalıyoruz. Onun için fevt etmeden namazı kılmalı, mevt gelmeden tevbeyi yapmalı.

Namazı, kazaya bırakmak büyük günah olduğu gibi, kazasını geciktirmek de büyük günahtır. Bu büyük günah, kaza kılacak kadar zaman geçince, bir misli artar. Kaza etmeyi geciktirince de, tevbe etmek farz olur.

Emekli olunca, kaza etmek zor olmasa da, rahat rahat kılabilse de, namazları kazaya bıraktığı için büyük günaha girer. Bazı zamane vaizlerinin, çarpıcı olsun diye, verdikleri böyle aklî örneklere itibar etmemelidir.