müteeddî

(a. s.) : edâ edici, eden, ödiyen, ödeyici.

müteeddib

(a. s. edeb'den. c. : müteeddibîn) : teeddübeden, edeplenen, utanç duyan, utanan.

müteeddibâne

(a. f. zf.) : edepli, terbiyeli olana yakışacak surette, edeplenerek, utanç duyarak.

müteeddibin

(a. s. müteeddib'in c.) : teeddübedenler, edeplenenler, utanç duyanlar, utananlar.

müteehhib

(a. s.) : kendi kendini yetiştirmiş [kimse]

müteehhil

(a. s. ehl'den) : teehhül etmiş, evlenmiş, evli.

müteekkid

(a. s. te'kid'den) : te'-kidedici, tekrarlanan, sağlamlaşan.

müteellif

(a. s. ülfet'den) : ülfet peyda eden, alışmış, alışkın.

müteellih

(a. s. c. : müteellihîn) : Allah'ın birliğine inanan.

müteellihîn

(a. s. c.) : Allah'a tapınanlar, İslâm âlimleri.

müteellim

(a. s. elem'den) : teel-lüm eden, elemlenen, içi sızhyan, acı duyan.

müteellim-âne

(a. f. zf.) : içi sız-lıyarak, acı duyarak.

müteemmil

(a. s. emel'den) : teemmül eden, derin düşünen, dalgın.

müteemmil-âne

(a. f. zf.) : teemmül edene, derin düşünene yaraşır surette.

müteemmir

(a. s.) : teemmür eden, âmirlenen, amirlik eden.

müteennî

(a. s. eny'den) : teennî eden, acele etmiyen, ağır davranan, temkinli, sakıngan.

müteenniyâne

(a. f. zf.) : temkinli olarak, sakınarak, çekinerek

Müteessif

(a. s. esef'den) : teessüf eden, eseflenen, kederlenen.

müteessifâne

(a. f. zf.) : müteessif olarak, eseflenerek, kederlenerek

müteessifen

(a. zf.) : teessüf ederek, müteessif olarak, üzüntü duyarak

Müteessir

(a. s. esr ve esâret'den) : 1) teessüre kapılan, hüzünlü, kederli, üzüntülü. 2) birinin acısiyle acılanan. 3) psik. *duygulanmış. [müteessir olma : 'etkilenme]

Müteessirine

(a. f. zf.) : teesürle, üzüntü ile.

müteeyyid

(a. s. te'yîd'den) : teeyyüd eden, kuvvetlenen.

müteezzî

(a. s. ezâ'dan) : eziyet çeken, sıkılan, incinen; üzgün, üzülmüş.