mûk

(a. i.) : göz pınarı. mûk i) (f. i.) : diken.

muka'ar

(a. s. ka'r'dan) : 1) çukur, oyuk. 2) geo. içbükey, fr. concave.

muka'ar-ı muhaddeb

geo. bir yanı çukur, öteyanı bombeli olan şekil, fr. concavo-convexe.

muka'ariyyet

(a. i.) : çukurluk.

mukabbeb

(a. s. kubbe'den) : kubbeli. Binâ-yi mukabbeb : kubbeli bina.

mukabbel

(a. s. kabl'den) : tak-bîl edilmiş, öpülmüş.

mukabbız

(a. s. kabz'dan) : daraltan, sıkan.

Mulcabbil

(a. s. c. : mukabbilîn) : takbîl eden, öpen.

mukabbilîn

(a. s. mukabbil'in c.) : takbîl edenler, öpenler.

Mukabele

("ka" uzun okunur. a. i. sül. : kabile) : 1) karşılık verme, karşılama. 2) karşı gelme. 3) birbiriyle karşılaştırma; karşılıklı yapılan okuma. 4) camilerde halka karşı Kur'an okuma Cebr ü mukabele : ma, [evvelce muadele adını alan] cebir. 5) tas. Mevlevi âyinle rinde tarikat mensuplarının cezbe haliyle ayakta dönmesi (bkz. : semâ').

mukabele-bi-l-misl

("ka" uzun okunur, a. b. i.) : misilleme, yapılan muameleyi aynen tekrarlama.

mukabil

("ka" uzun okunur, a. s. sül. : kabile) : 1) karşı karşıya gelen, bir şeyin karşısında bulunan. 2) bir şeye karşı, bir şeye karşılık yapılan. 3) i. karşılık. 4) zf. karşılığında.

mûkad

(a. s.) : ağır yüklü.

muk'ad

(a. s.) : kötürüm, yatalak.

mukaddem

(a. s. kıdem'den) : 1) takdim edilen, sunulan [küçükten büyüğe-] . 2) önde olan, önden giden. 3) önce gelen, önceki [zamanca-] . 4) değerli, üstün. S. mant. *önerti. i. ask. redif askerinin ayrıldığı iki kısımdan birincisi.

mukaddem-ül-ayn

hek. gözün kenarı, pınarı.

mukaddema

(a. zf.) : önce, eskiden.

mukaddemât

(a. i. kıdem'den. mukaddeme'nin c.) : 1) mant. öncüller. 2) öncüler, ordunun ilerisinde bulunan askerler.

mukadder

(a. s. kader'den) : 1) takdir olunmuş, kıymeti biçilmiş; kadri, deleri bilinmiş, beğenilmiş. 2) i. yazılı, alında yazılı. (bkz. : kader). 3) ed. yazılı olmayıp, sözün gelişinden anlaşılan. 4) i. kadın adı.

mukadderat

(a. i. mukadder'in c.) : 1) alın yazısı, (bkz. : mukadder2. . 2) fık. ölçüsü, kile, okka, sayı gibi şeylerle belirtilen peyler.

mukaddes, mukaddes

(a. s. kuds'den) : 1) takdis edilmiş, mübarek, kutsal; temiz. Kütüb-i mukaddese : mübarek, kutsal kitaplar : [Kur'ân, Tevrat, Zebur, İncil] . 2) i. kadın adı.

mukaddesat

(a. s. mukaddes'in c.) : kutsal şeyler.

mukaddim

(a. s. kıdem'den) : 1) takdim eden, sunan [küçük, büyüğe-] . 2) öne, ileri geçiren.

mukaddimât

(a. s. i. mukaddime'nin c). : (bkz. : mukaddime). mukaddimat-ı ilm : fels. fr. propedeutique.

mukaddime

(a. s. kıdem'den. mukaddimât) : 1) öne geçen, önde giden, (bkz. : pîş-rev). 2) i. başlangıç, giriş, önsöz [kitapta-] , fr. priface.

mukaddime-i beyyine

huk. "beyyine başlangıcı" : hasımdan sâdır olan bir varakadır ki iddia edilen şeyi tamamen ispat etmemekle beraber bu şeyin vukuuna delâlet eyler, fr. commencement de preuve.

mukaddime-i darb U cerh

yaralama ve dövme başlangıcı.

mukaddime-i kübrâ

büyük başlangıç.

mukaddimet-ül-ceys

ask. ordunun ilerisinde bulunan asker, (bkz. : pîş-dâr).

mukaddimet-ül-edeb

Arap edebiyatına âit meşhur bir eser.

mukaddir

(a. s. kader'den. c. : mukaddirîn) : takdîr eden, kıymet biçen; kadrini bilen, beğenen. [Allah adlarındandır]

mukaddir-âne

(a. f. zf.) : takdîr edercesine, kıymetini bilircesine.

mukaddirîn

(a. s. mukaddir'in c.) : takdîr edenler, kıymet biçenler; kendini bilenler, kendi beğenenler.

mukaffa

(a. s.) : kafiyeli, kafiyelenmiş.

mukaffel

(a. s. kufl'den) : kilitli, kilitlenmiş. Bâb-ı mukaffel : kilitli kapı.

mukahhir

(a. s. kahr'den) : tahkir eden, kahreden, yok eden.

Mukalkal

(a. s.) : 1) kararsız. 2) 1) şarap, (bkz. : bade, hamr, sahpâ).

mukalkale

(a. s.) : surahi; şişe.

mukalled

(a. s. kald'den) : 1) boynuna gerdanlık takılmış. 2) taklît edilen, örnek tutulan.

Mukallef

(a. s.) : takllf edilmiş, kalafatlanmış.

mukallib

(a. s. kalb'den) : kalbeden, çeviren, başka şekle sokan.

mukallid

(a. s. kald'den. c. : mukallidin) : 1) bir şeyi takan, kuşatan, boynuna asan. 2) taklitçi;

mukallid-âneا

(a. f. zf.) : taklitçiye yakışır surette.

mukallidin

(a. s. mukallid'in c.) : 1) takınanlar, kuşananlar, boynuna takanlar. 2) taklitçiler.

mukamere

("ka" ozun okunur, a. i.) : kumar oynama, oynaşma.

mukamir

("ka" uzun okunur, a. s. ve i.) : kumarbaz.

mukanfez

(a. s.) : 100I. üzeri yumuşak dikenlerle örtülü olan hayvan, kirpi.

mukanna

(a. i.) : peçeli.

mukanned

(a. s.) : şekerle terbiye olunmuş.

mukannen

(a. s. kanûn'dan. c. : mukannenât) : belli belirli, şaşmaz, (bkz. : muayyen).

mukannenât

(a. s. mukannen'in c.) : âdet olan tahsisat.

mukannin

(a. s. kanûn'dan) : kanun yapan, (bkz. : kanûn-çinâs).

mukantar, mukantara

(a. s. kantara'dan) : kemerli, kemer şeklinde olan; köprü.

mukantarât

(a. i. mukantara'nın c.) : kemer şeklinde olan şeyler; köprüler.

mukaraa

("ka" uzun okunur. a. i. kur'a'dan) : 1) ad çekişme. 2) çekişme, vuruşma.

mukaraza

("ka" uzun okunur. a. i.) : kazanca ortak olup zararı sermâyeye âit olmak üzere birine bir miktar sermaye verme.

mukarebe

("ka" uzun okunur, a. i. kurb'dan) : (bkz. : mukarebet).

mukarebet

("ka" uzun okunur, a. i. kurb'dan) : yakınlık; akrabalık.

mukarenet

("ka" uzun okunur. a. i. karn'dan) : 1) bitişiklik; yaklaşma, kavuşma, bitişme, (bkz. : telâkkî) : 2) uygunluk.

mukarib

("ka" uzun okunur, a. s. kurb'dan) : karîb, birbirine yakın olan.

mukarin

("ka" uzun okunur. a. s. karn'dan) : bitişik, ulaşmış, erişmiş, yaklaşmış, bir yere gelmiş.

mukarnes

(a. s.) : 1) merdiven şeklinde dereceleri olan çatma tavan, kubbe. 2) kubbe biçiminde olan. 3) bir çeşit serpuş. 4) nakışlı, işlemeli, rengârenk olan. Seyf-i mukarnes : [eskiden] "kırk merdiven" denilen ve ağzı derece derece olan bir çeşit kılıç, [bu kelime, dağdan burun gibi çıkan sivrilik veya kalkık ve yüksek hörgüclü deve mânâlarına olan "kurnas" kelimesinden türemiştir]

mukarr

(a. s. karâr'dan) : ikrâr-olunmuş, "vardır, evet Öyledir" denilmiş.

mukarreb

(a. s. kurb'dan c. : mukarrebân, mukarrebîn) : takrîbedilmiş yaklaşmış, yakın. Melek-i mukarreb : Allah'a yakın, yaklaşmış olan melek.

mukarrebân

(a. s. kurb'dan, mukarreb'in c.) : (bkz. : mukarrebîn).

mukarrebîn

(a. s. mukarreb'in c.) : yakınlaşma, yaklaşmış olanlar, yakınlar. Melâike-i mukarrebîn : Allah'a yakın, yaklaşmış, olan melekler.

mukarrebûn

(a. s. mukarreb'in c.) : Allah'a yakın olan büyük melekler, (bkz. : mukarrebân, mukarrebîn).

mukarrer

(a. s. karâr'dan. c. : mu-karrerât) : 1) kararlaşmış. 2) şüphesiz, sağlam. 3) anlatılmış, bildirilmiş.

mukarrer ât

(a. i. mukarrer'irr c.) : kararlaştırılan şeyler; kararlar.

Mukarrız

(a. s.) : (bkz. : mukarriz).

Mukarri

(a. s.) : takrı den, başa bakan; azarlayan, paylayan

mukarrib

(a. s. kurb'dan) : takrî-beden, yaklaştıran; yakınlaştıran.

mukarrih

(a. s. c. : mukarri.hât) : yara açan ilâç.

mukarrihât

(a. s. mukarrih'in c.) : yara açmıya mahsus olan te'sirli ilâçlar.

mukarrin

(a. s.) : takrîn eden, birlikte bulunduran.

mukarrir

(a. s. karâr'dan. c. : mukarrirîn) : 1) takrîr eden, yerleştiren, sabit kılan. 2) anlatan, bir maddeyi etraflıca anlatan. 3) i. medresede, dersi tekrar ederek anlatan müderris (profesör) muavini. 4) i. huzur hocası [ramazanda pâdişâhın huzurunda ders vermek, Kur'ân'ı tefsir etmekle vazifeli bulunan müderris, ders-i âmm]

mukarrirîn

(a. s. mukarrir'in c.) : (bkz. : mukarrir).

mukarrün-bih

(a. b. i.) : ikrarolunan hak, başkasına âit bulunduğu, bir kimse tarafından haber verilen hak.

mukarrün-leh

(a. b. i.) : kendisine âit bulunan bir hak, başkası tarafından îtirâf olunan hakîkî veya (vakıf gibi) manevî şahıs.

mukarrün-leh bi-n-neseb

(a. b. i.) : neseb bakımından mîrâsa hakkı olduğu ikrar olunan kimse. mukarrün-leh bi-n-nesebi ale-l-gayr : fer. nesebce başkasına karabeti iddia edilerek mîrâsa hakkı bulunduğu ikrar olunan kimse.

mukarriz

(a. s. karz'dan. c. : mukarrizîn) : takrîz eden, medheden; medih yollu yazı yazan.

mukarrizîn

(a. s. mukarriz'in c.) : takrîz edenler, medhedenler; medih yollu yazı yazanlar.

mukasât

("ka" uzun okunur, a. i.) : zahmet çekme.

mukaseme

("ka" uzun okunur. a. i. kısm'dan) : taksîm etme, paylaşma, bölüşme.

mukasım

("ka" uzun okunur. a. s. kısm'dan) : taksîm eden, paylaşan, bölüşen.

mukassat

(a. s. kıst'dan) : taksitli.

mukassatan

(a. zf.) : taksitle, taksitli olarak.

mukassem

(a. s. kısm'dan) : taksim edilmiş, ayrılmış, bölünmüş.

mukassır

(a. s. kasr'dan) : 1) taksîr eden, yapabilir iken yapmayıp çekinen. 2) yapmıya gücü yetmediği için bırakan. 3) kusur işliyen. (bkz. : mütekasır).

mukassi

(a. s. kasvet'den) : kasvet verici, kasvetli, sıkıntılı, sıkıcı; dar.

mukassim

(a. s. kısm'dan) : taksim eden, ayıran, bölen. Kıyâs-ı mukassim : mant. *ikilem, fr. dilemme.

mukaşşer

(a. s. kışr'dan) : takşîr edilmiş, kabuğu soyulmuş. Bâdâm-ı mukaşşer : kabuğu soyulmuş badem.

mukataa

("ka" uzun okunur. a. i. kat'dan. c. : mukataât) : 1) arazînin kesime verilmesi, muayyen kira karşılığında birine bırakılması. 2) bağ, bahçe, arsa hâline getirilen ekim toprağı için verilen vergi.

mukataât

("ka" uzun okunur, a. i. mukataa'nın c.) : (bkz. : mukataa).

mukatele

("ka" uzun okunur. a. i. katl'den. c. : mukatelât) : 1) birbirini öldürme, vuruşma, (bkz. : kıtal). 2) savaş; kavga.

mukatelât

("ka" uzun okunur. a. i. katl'den. mukatele'nin c.) : 1) öldürüşme-ler, birbirini öldürmeler, vuruşmalar. 2) savaşlar; kavgalar.

mukatil

("ka" uzun okunur, a. s. katl'den) : birbiriyle vuruşan, birbirini öldüren.

mukatilûn

(a. i. mukatil'in. c.) : düşmanla savaşan mücâhitler.

mukatta', mukattaa

(a. s. kat'dan, c. : mukattaât) : kat'edilmiş, kesilmiş; kesik, ayrı. Hurûf-i mukattaa : ayrı ayrı yazılan, bitişik olmıyan harfler.

mukattaât

(a. s. mukatta'ın c.) : 1) kat'edilmiş, kesilmiş, kesik şeyler. 2) ed. matla'sız şiir parçaları. 3) türlü gazel ve kasidelerden seçilmiş beyitler. 4) herbiri bir kelimeye delâlet eden harfler ve tamamlanmamış cümleler. 5) kısaltmalar, fr. abreviation.

mukattar

(a. s. katr'dan. c. : mukattarât) : taktîr edilmiş, inbikten çekilmiş; damıtılmış. Mâ-i mukattar : *damıtık su.

mukattarât

(a. s. mukattar'ın c.) : taktîr edilmiş, inbikten çekilmiş nesneler.

mukattıb

(a. s.) : hele. buruştu-rucu, yapışkan [şey]

mukavelât

("ka" uzun okunur. a. i. kavl'den. mukavele'nin c.) : mukaveleler, sözleşmeler; yazılı sözleşmeler.

mukavelât muharriri

noter, (bkz. : kâtib-i adi).

mukavele

("ka" uzun okunur. a. i. kavl'den. c. : mukavelât) : 1) sözleşme. 2) yazılı sözleşme.

mukavele-nâme

("ka" uzun okunur, a. f. b. i.) : mukavele, sözleşme senedi; sözleşmenin yazıldığı kâğıt; kontral.

mukavemet

("ka" uzun okunur, a. i. kıyâm'dan) : karşı durma, dayanma, karşı koyma.

mukavemet-sûz

("ka" uzun okunur a. f. b. c.) : mukavemeti yok eden; dayanılmaz hâle getiren.

mukavemet-siken

("ka" uzun okunur, a. f. b. s.) : mukavemeti kıran.

mukavim

("ka" uzun okunur. a. s. kıyâm'dan. c. : mukavimin) : 1) mukavemet eden, karşı duran, dayanan, direnen. 2) dayanıklık.

mukavimin

(a. s.) : muhavlm'in c.) : karşı koyanlar.

mukavva

(a. s. kuvvet'ten) : 1) kavîleştirilmiş, sağlamlaştırılmış. 2) i. mukavva.

mukavver

(a. s.) : 1) Yuvarlak kesilmiş. 2) ziftle karışık veya ziftle kaplı. 3) g. s. bir yazı sitili.

mukavves

(a. s. kavs'den) : 1) yay gibi eğri. 2) kavisli, bükülmüş, kemerli.

mukavvî, mukavviyye

(a. s. kuvvet'den. c. : mukavviyyât) : 1) takviye eden, kuvvet veren, kuvvetlendiren. 2) Kuvvet için verilen [ilâç] , fr. tonique. Edvîye-i mukavviyye : kuvvet ilâçları.

mukavvim

(a. s.) : kıvama getiren. 2) eğriyi doğrultan, düzelten.

mukavviyyât

(a. s. mukavviyye'nin c.) : (bkz. : mukavvî).

mukayaza

("ka" uzun okunur, a. i.) : trampa etme, değişme, (bkz. : mübadele).

mukayesât

("ka" uzun okunur. a. i. kıyâs'dan, mukayese'nin c.) : 1) kıyaslamalar, ölçmeler, ölçüler. 2) fels. , gr. karşılaştırmalar.

mukayese

("ka" uzun okunur. a. i. kıyâs'dan. c. : mukayesât) : 1) kıyâs etme, ölçme, ölçü. 2) fels. , gr. Karşılaştırma mukayese-i rûhiyye : psik. ruh ölçümü, psikometri, fr. psychome'trie.

mukayyed

(a. s. kayd'dan) : 1) kayıtlı, bağlı, bağlanmış. 2) ayağında zincir ve pranga bulunan. 3) bir işe ehemmiyet (*önem) veren. 4) kaydolunmuş, deftere geçmiş.

mukayyi'

(a. s. kay'dan. c. : mu-kayyiât) : kay ettiren, kusturan, kusturucu.

mukayyiât

(a. s. i. mukayyi'in c.) : kay ettirici, kusturucu ilâçlar.

mukayyiât-ı ma'deniyye

hek. madenî kusturucu ilâçlar.

mukayyiât-ı ma'deniyye

hek. madenî kusturucu ilâçlar.

mukayyid

(a. s. kayd'dan. c. : mukayyidin) : 1) kaydeden. 2) i. kayıt me'muru.

mukayyidin

(a. s. ve i. mukayyid'in c.) : mukayyitler, kayıt me'murları.

mukbil

(a. s. kabl'den. c. : mukbilân, mukbilîn) : 1) ikballi, kutlu, mutlu, (bkz. : mes'ûd, bahtiyar). 2) i. erkek adı.

mukbilân

(a. f. s. kabl'den. mukbil'in c.) : kutlular, mutlular. (bkz. : mukbilîn).

mukbilîn

(a. s. kabl'den. mukbil'in c.) : kutlular, mutlular, (bkz. : mukbilân).

mukdim

(a. s. kıdem'den) : ikdam eden, gayret ve devamlılıkla çalışan, işine düşkün.

mukdim-âne

(a. f. zf.) : dikkat ve gayretle.

mukhem

(a. i.) : cümle arasındaki fazla ve lüzumsuz kelime.

mûkıd

(a. s.) : îkadeden, ateş yakan.

mûkm

(a. s.) : kan eden, şüphesiz, kat'î olarak bilen.

mûkır

(a. s.) : yemişinin çokluğu dolayısiyle dalları sarkmış ağaç.

mukırr

(a. s. karâr'dan) : 1) ikrar eden, doğruyu söyliyen, "vardır, evet öyledir" diyen, kusurunu, kabahatini gizlemiyen. 2) fık. birinin, kendisinde hakkı olduğunu haber veren [kimse]

mukîm

(a. s. kıyâm'dan) : ikamet eden, oturan, (bkz. : ârâm-sâz, sakin).

mOkiz

(a. s. yakaza'dan) : 1) îkaze-den, uyandıran. 2) gafletten, dalgınlıktan kurtaran.

mukule

(a. i.) : anat. gözbebeği.

mukmir, mukmire

(a. s. Kamer'den) : mehtaplı [gece]

mukni', muknia

(a. s. kanâat'den) : ikna eden, kanaat getiren, inandırıcı. Edille-i muknia : inandırıcı deliller.

muknia

(a. i.) : zool. kurbağa yavrusunun yumurtadan çıktığı ilk hâli.

mukraz

(a. s. karz'dan) : ikraz olunmuş, ödünç verilmiş.

mukrî

(a. s. kırâat'den) :

mukri'

(a. s.) : (bkz. : mukri'). [Kur'ân] okuyan, (bkz. : mukrî).

mukriz

(a. s. karz'dan) : ikraz eden, ödünç veren.

muksâ

(a. s.) : uzak kalınmış, uzaklaştırılmış.

muksem

(a. s. kasem'den) : kasem edilmiş, yemin edilmiş.

muksem-ün-bih

huk. [eskiden] üzerine yemin edilen isim veya sıfat, [islâm hukukunda Cenabı Hakk'ın ismi, zâtı veya sıfatları üzerine yemin edilir ki bu takdirde isim, zat veya sıfat muksem-ün-bih olur] . -~

muksır

(a. s.) : (bkz. : mukassır).

muksim

(a. s. kasem'den) : 1) kasem eden, yemin eden, andiçen. 2) i. yemin edilecek yer.

muksit

(a. s.) : 1) iksât eden, doğru hareket eden, iş gören. 2) Allah.

mukşairr

(a. s.) : ıkşı'râr eden, ürperen.

muktasır

(a. s.) : iktisâr eden, kısa kesen.

muktataf

(a. s. ıktitâf'dan. c. : muktatafât) : ıktitaf edilmiş, devşirilmiş, toplanmış, derlenmiş, derleme.

muktatafât

(a. s. ıktitâf'dan) : derlemeler, derlenmiş şeyler, antoloji.

muktatıf

(a. i. ıktitâf'dan) : iktitâf eden, derliyen, toplıyan.

muktebes

(a. s. kabs'dan. c. : muktebesât) : iktibas edilmiş, faydalanmak üzere aynen alınmış, aktarılmış.

muktebesât

(a. i. kabs'dan. muktebes'in c.) : muktebes olan, faydalanmak üzere alınan, aktarılan şeyler.

muktebis

(a. s. kabs'den. c. : muktebisîn) : iktibas eden, faydalanmak üzere alan, aktaran, [arapçadaki asıl mânâsı : "ateş yakmak üzere birinden ateş alan" demektir]

muktebisîn

(a. s. kabs'den. muktebis'in c.) : iktibas edenler, faydalanmak üzere alanlar, aktaranlar.

muktedâ, muktedâ-bih

(a. s. kadv'dan) : 1) iktidâ edilen, uyulan; örnek tutulan. 2) önde bulunan, kendisine uyulan [imam, reis. , v. b.]

muktedt

(a. s.) : iktidâ eden, uyan, arkadan gelen, (bkz. : tâbi').

muktedir

(a. s. kudret'den) : iktidarlı, gücü yeten, becerebilen.

muktedirin

(a. s. muktedir'in c.) : iktidarlılar, gücö yetenler, becerebilenler.

muktefâ

(a. s. kafâ'dan) : iktıfâ edilmiş, ardı sıra, izinden gidilmiş; örnek tutulmuş, uyulmuş [birine]

muktefî

(a. s. kafâ'dan) : ıktıfâ eden, ardı sıra, izinden giden; örnek tutan, uyan [birine]

muktehim

(a. s.) : iktihâm eden, göğüs geren, yorulmak bilmiyen.

muktelâ'

(a. s. kal'den) : kökünden koparılmış.

mukteli'

(a. s. kal'den) : kökünden koparan.

mukterib

(a. s. kurb'dan) : (bkz : mütekarrib).

mukterih

(a. s.) : iktirâh eden, düşünmeden, aklına geldiği gibi söyleyen.

mukterin

(a. s. iktirân'dan) : iktiran eden, yaklaşan, yakın gelen.

mukteriz

(a. s. karz'dan) : (bkz : istikraz, müstakriz).

muktesid

(a. s. iktisâd'dan. c. : muktesidân) : tutumlu, fr. eeonomiste.

muktesidân

(a. s. muktesidin c.) : tutumlular, tutumlu kimseler, fr. economistes.

muktesir

(a. s.) : 1) iktisâr eden, kısa kesen. 2) (bkz. : kanaat-kâr).

muktezâ

(a. s. kazâ'dan) : 1) iktizâ etmiş, lâzımgelmiş. 2) kanun kâbına göre yazılan yazı, derkenar.

muktezâ-yi hâl ü makam

ed. sözde hâlin, makamın îcâbettiği gibi konuşma tarzına bağlı kalma, yerinde ve adamına göre söyleme. muktezâ-yi hilkat : yaradılış İcâbı.

muktezayât

(a. i. muktezî'nin c.) : 1) iktizâ eden, lâzımgelen, îcâbeden şey-'er. 2) neticeler.

muktezî

(a. s. kazâ'dan) : iktizâ eden, lâzımgelen, îcâbeden, îcâbettiren, gereken; gerektiren.

muktir

(a. s.) : kocasını nafaka bakımından sıkıştıran.

mukzi

(a. s.) : 1) hüküm ve kaza olunmuş. 2) gerekli görülmüş. 3) tamamlanmış.