hütâf

(a. i.) : seslenme, çağırma.

hütâmc

(a. i.) : kırpıntı, kesinti.

hütr

(a. i.) : ahmaklık, budalalık, (bkz. : hamakat).

hüttâk

(a. s. hâtik'in c.) : 1) yırtanlar. 2) bozanlar.

hütûl

(a. i.) : sürekli yağmur yağma, (bkz. : hütûn).

hütûn

(a. i.) : sürekli yağmur yağma, (bkz. : hütûl).