hübûb

(a. i.) : rüzgâr esmesi, üfürmesl. (bkz. : vezîden).

hübûb-i riyâh

rüzgârların esmesi.

Hübel

(a. h. i.) : Kureyşlilerin en büyük putunun adı.

hübût

(a. i.) : 1) yukarıdan aşağı inme düşme. 2) düşme. 3) uyuşma, [zıddı "suûd" dur].

hübût-i Âdem

Adem peygamberin Cennet'ten yeryüzüne inmesi.

hübük

(a. i. habîke'nin c.) : 1) çizgiler. 2) samanyolları, hacılaryolları. (bkz. : habâik).