bîv

(f. i.) : güve. 

bivâbet

(a. i.) : (bkz. : bevâbet). 

bivân

(a. i. c. : büven. ebvine) : (bkz. : bevân, bevvân). 

bîvâr

(f. s.) : "onbin" sayısı, (bkz. : bîver). 

bîvâre

(f. s.) : âciz, garip, kimsesiz. 

bî-vâye

(f. b. s.) : behresiz, nasipsiz, mahrum. 

bîvâyegî

(f. i.) : fakirlik. 

bîvaz

(f. i.) : 1) yarasa, (bkz. : huf-fâş). 2) muvafakat, kabul. 

bîve

(f. s.) : kocasız kadın, dul. 

bî-vech

(f. a. b. s.) : sebepsiz. 

bî-vefâ

(f. a. b. s.) : vefasız, hayırsız; dönek. 

bî-vefâyî

(f. a. b. i.) : vefasızlık. 

bîvegî

(f. i.) : dulluk. 

bî-vend

(f. b. s.) : gadir, vefasızlık. 

bîver

(f. i.) : (bkz. : bîvâr). 

bîve-zen

(f. b. s.) : dul kadın. 

bî-vukuf

(f. a. b. s.) : durmıyan. 

bî-vücûd

(f. a. b. s.) : vücutsuz.