SAYFA 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105

TR

3. Kûfe Okulu

Yukarıda Kûfe ilim merkezinde, Hazret-i Ali (ö.40/661) ve Abdullah ibn Mes’ûd (ö.32/653) gibi fakîh sahâbîlerin olduğu zikredilmişti. Ancak Abdullah ibn Mes’ûd, Hazret-i Ömer tarafından Kûfe’ye önce kâdî, sonra da beytu’l-mâl memuru olarak tayin edilmesi sebebiyle, orada uzun müddet kalmış ve tefsir sahasında isim yapan birçok tâbiînin yetişme­sine imkân hazırlamıştır. Onun için İbn Mes’ûd, Kûfe tefsir okulunun kurucusu olarak bilinir.

Abdullah ibn Mes’ûd’tan tefsir dinleyen başlıca tâbiîler arasında, Alkama ibn Kays (ö.62/681), Mesrûk ibn el-Ecdâ’ (ö.63/682), Esved ibn Yezîd (ö.74/693), Şa’bî Âmir ibn Şurâhîl (ö.103-104/721-722), Murretu’bnu Şurâhîl  el-Hemedanî (ö.111/729)^[7] ve Suddî (el-Kebîr) İsmâîl ibn Abdirrahmân (ö.127/754) “rahmetüllahi aleyhim” bulunmaktadır.

Son iki tâbiînin, İbn Mes’ûd’tan rivâyetlerinin olup olmadı­ğını, İbn Hacer, Tehzîbu’t-tehzîb’inde kaydetmemiştir. Bunla­rın yetiştikleri muhît, Kûfe olması sebebiyle, burada isimleri anıldı. Her ikisinin, özellikle rivâyet tefsirlerinde, birçok rivâyet ve kavline raslanıyorsa da, sikalık (güvenirlik) durumlarıyla ilgili olarak Nakdu’r-ricâl kitaplarında, çeşitli görüşler bulun­maktadır.