قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿ ١ ﴾

(Ey Resûlüm,) de ki: İnsanların Rabbine sığınırım. (Onlar ki, şekil, özellik ve kabiliyetler bakımından en güzel biçimde yaratılmışlardır.)

(Ey Resûlüm,) de ki: Sığınırım insanların Rabbine,

De ki sığınırım Rabbına nâsın.

De ki: Sığınırım ben insanların Rabbine,

Say: "I seek refuge with (Allah) the Lord of mankind,

مَلِكِ النَّاسِ ﴿ ٢ ﴾

İnsanların (yegâne) melikine (hükümdarlar hükümdarına)

İnsanların Melîki'ne (hükümdarlar Hükümdarına),

Melikine nâsın.

İnsanların hükümdârına,

The King of mankind,

إِلَهِ النَّاسِ ﴿ ٣ ﴾

İnsanların ilâhına,

İnsanların İlâhı'na;

İlâhına nâsın.

İnsanların ilâhına,

The Ilah (God) of mankind,

مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿ ٤ ﴾

O sinsi vesvese verici (şeytan)ın şerrinden.

O sinsi şeytanın şerrinden...

Şerrinden o sinsi vesvasın.

O sinsi vesvesecinin şerrinden.

From the evil of the whisperer (devil who whispers evil in the hearts of men) who withdraws (from his whispering in one's heart after one remembers Allah) ,
 

اَلَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿ ٥ ﴾

O ki, insanlar (Allah’)ın (zikrinden gâfil olduklarında) göğüslerine (kalplerine) vesvese verendir.
(Enes “radıyallahü anh” anlatıyor: Resûlüllah “aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm” hanımıyla birlikteydi. Yanından bir adam geçti. Hazret-i Peygamber adamı çağırarak:
Bu benim zevcemdir! dedi. Adam:
Ey Allah'ın Resûlü! Ben herkesten şüphe edebilirim, ama, sizden asla!'' deyince, Hazret-i Peygamber:
“Şeytan, insana, damarlardaki kan gibi nüfuz eder. Ben, onun kalplerinize kötü bir şey bırakmasından korkarım.” buyurdu. Başka bir rivâyette: Şüp­hesiz şeytan, Âdem oğlunun damarlarında kanın dolaştığı gibi [kendisini hissettirmeden] dolaşır [Tirmizî, Radâ 17, (1172) ]. Bk. Buhârî, İ'tikâf 8, 11, 18, Bed'u'l-halk 11, Edeb 121, Ahkâm 21; Müslim, Selâm 23-25 [2174, 2175]; Ebû Dâvûd, Sıyâm 79, [2470].
İbnu Abbas “radıyallahü anhüma” anlatıyor:
Resûlüllah “aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm” buyurdular ki: Şeytan insanoğlunun kalbinin üzerinde tünemiş vaziyette bekler. Allah'ı zikredince siner, çekilir; gaflette olunca, vesvese verir. Bk. Buhârî, Tefsir, Kul eûzü bi-rabbi'n-nâs 1.
Vesvâs, cinlerin ve insanların verdiği vesvesedir. Bu da insanın içinden ge­çirdiği şeylere denir. Peygamber “aleyhisselâm” şöyle buyurmuştur: Şüphesiz yüce Allah, ümmetinin işlemedikçe veya söylemedikçe içlerinden geçirdik­leri şeyleri bağışlamıştır [Müslim, I, 116]. Bk. Kurtubî)

Öyle bir şeytan ki, insanların kalplerine vesvese verir.

Ki vesvese verir sinelerinde nâsın.

O ki, insanların göğüslerine vesveseler fısıldar.

Who whispers in the breasts of mankind,

مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿ ٦ ﴾

(O şeytan,) cinlerden de olur, insanlardan da.
(Ebû Zer “radıyallahü anh”: Ey Allah'ın Resûlü, peki insanlardan da şeytanlar var mıdır? Diye sor­du. Hazret-i Peygamber: Evet, hem de onlar, cin şeytanlarından daha kötüdürler.” buyurdu. Bk. Kurtubî.
(İlgili âyet-i kerimelerde şöyle buyrulmaktadır:
Böylece biz her Peygambere, insan ve cin şeytanlarını düşman yaptık. Onlar [cin şeytanları insan şeytanlarını] aldatmak için birbirlerine süslü/yaldızlı sözler telkin ederler [En'âm 6/112]).
Şüphesiz şeytanlar sizinle mücadele edebilmek için kendi dost­larına [“Ben, adamımı şu işle saptırdım. Sen de adamını onun bir benzeriyle sap­tır.” diyerek] telkinde bulunurlar [En'âm 6/121]). 

(O şeytan), cinlerden de olur, insanlardan da...

Gerek cinden, gerekse insden.

Gerek cinlerden, gerek insanlardan.

Of jinns and men.